HASRET ÇEKTİĞİME En çok geride kalanlar, “ah, vah!’” eder Oysa en büyük hasreti gidenler çeker. Hasret çektiğime, Günleri saymıyorum artık, ayları sayıyorum; yılları saymaktan korkuyorum. Yalnızlığı solukladığım her gece, hasretin damla damla düşüyor yüreğime. Anılara sarılıyorum yokluğunda. Islanan yastıklar sen kokmuyor, geçmek bilmeyen zaman sende son bulmuyor. Dayanamıyorum. Hayat, sensiz hep bir eksik, bir yarım kalmışlık. Hayat, sensiz tarifi yapılamamış yalnızlık. Hasretin içimde bir dağ gibi. Gün be gün büyüyen asırlık ağaç gibi. Kök saldı yüreğime. Ne günler geçiyor saymakla ne de içimi yakan hasret hafifliyor. Ah! Bir de bitmek bilmeyen geceler var; ayrılığın en ağır silahı. Gözlerimi kapatmaya korktuğum gece karanlığı. Karanlıktan korkmuyorum; karanlığın hayallerimi çalmasından korkuyorum. Hayalin var gözlerimin önünde, hayalini canlı tutan anılarım var. Karanlık çökünce yüreğime, gözlerim kapanınca birer birer, hayalini alıp gid...