GİDENLERİN ARDINDAN

HASRETİN ADI: SEN

Mevsimlerden hüzün,

Günlerden sensizliğin ertesi,

Havada hafif bir çilek kokusu…

Bahar sanki sen kokuyor, seni solukluyor. Esen ılık rüzgar senin kokunu getiriyor.

Yokluğunda günleri sayıyorum, her bir güne, binlerce hece, hasret yüklüyorum.

Sen yokken biraz umut biriktirdim geleceğe dair, biraz da hüzün; koca bir sessizlik…

Sen yokken rüzgarlara söz verdim;  kokunu unutmamak için. Esen rüzgarlarla, her nefeste, seni içime çekmek için. Kuşlara söz verdim, bizim şarkımızı birlikte söyleyeceğimiz günü beklemek için.

Seninle başladı her şey; hayatı seninle yudumladım, içimdeki kuşlar özgürlüğün tadını seninle yakaladılar. Gece mehtabım oldun yolumu aydınlatan, gündüz güneşim oldun içimi ısıtan. Bir “iz” oldun benliğime, ben nereye gitsem benimle var olan.

Şimdi sensizliği solukluyor benliğim, kuşlarımın kanatları kırıldı. Uçmak için çırpınışları nafile, sonuç vermiyor. Gecenin karanlığında, kuşlarımın kanatlarında yıldızları topluyorum birer birer. Her birinde adın saklı, sevdan saklı, sensizliğin hüznü saklı.

Ne güzel sevdin beni, ne güzel sevdim seni. Kuşlarımın kırık kanatlarında bu sevişlerimiz gizli. Aldığım her solukta senin adın gizli. Aynada yansıyan yüzümde senin bakışların gizli.

Seninleyken tüm korkularım dağılırdı. Kayboluşlarım, kendimden kaçışlarım, sana sarılırdı tüm duygularım.  İçimdeki aldığım yolun son durağı seninle son olurdu.

 Yokluğunda canımı yakan, içimi kıymık gibi acıtan, kor ateşlerde yanan yüreğimi kim saracak? Sensizliğin yaktığı ateş hasretinle soluyacak, gün geçtikçe daha da artacak ve ben o ateşlerde yanacağım. Bir avuç kor olup senin gönül dünyana dalacağım.

Bugün yine yokluğundayım. Sen zemheri ayazını yaşarken orada; ben cehennem sıcağında içten içe kavrulmaktayım.

Yokluğunda yangınlardayım. Küllenmiş bütün duygularım. Yaşadığım her an bir kasırga misali savuruyor bütün küllerimi.

Yokluğunda isyanlardayım. Duygularım firarda. Sensizliğin girdabında savrulmaktayım. Yoksun; birlikte ıslanmadığımız yağmurun tadı yok. Bir yanlışlık var gidişinde; seninle birlikte dökmediğim gözyaşının anlamı yok. Üşüyorum; çünkü sıcaklığın yok.

Hayat seninle güzeldi. Geçmişin anılarında gezinmek, geleceğe dair anıları türkülerde dillendirmek seninle güzeldi. Her şey seninle mutluydu. Ocakta demlenen çay, sabahları bir yudum kahve, duvardaki saattin tik tak sesleri. Yaşamak seninle güzeldi.

Geceleri bekliyor rüyalarım. Ya ben geleyim, ya sen gel. Usulca yanına sokulayım. Ölümü beklerken güzelleşirmiş hayat. Ben seni beklerken, son nefesimi almaktayım.

Bir gün geleceksin. Günlerim, saatlerim, dakikalarım şenlenecek. Bir sonbahar yağmuru gibi ağlayan içim, başka baharların müjdesini verecek.

Bir gün geleceksin.  Gidişinle içimde oluşan boşluk yerini sana teslim edecek. Hücrelerimin, çölün suya çektiği hasret gibi, sana olan hasreti bitecek.

Bir kelebek olsam. Gelip konsam yüreğine. Kimse görmese, bir sen bilsen geldiğimi. Aynen sana olan sevgimi bildiğin gibi.

Seninle sevdim ben, seninle sevildim. Senin sevginle büyülendim. Senin sevginle sevginin sırrına erdim. Ben içinde kaybolduğum bu hayatı, senin sevginle sevdim.

Şimdi uzaklardasın. Ben de kalan bir sen, bir de içimi yakan sevdan. Yokluğunda yaşıyorum seni. Dilimde sen. Gecelerim sana müştak. “Sen “ ol istiyor dualarım; dilimden dökülen her bir dua seni heceliyor, sensiz nefes alamıyorum.

Özlemini dindiremeyince yüreğim, gözlerimi kapatıyorum. Hayalinle avunuyor ruhum, sanki bir çölün ortasında sevdasını arayan mecnunum.

Artık gel. Günüm ol, gündüzüm ol. Karanlık gecelerimin mehtabı ol.

Gel artık. Yokluğunda değil, gözlerinde kaybolayım. Sensizliğinde değil, sevginde yanayım. Gel artık. Hasretini anlatmaya yetmeyen kelimeler seni yazsın. Adını yazsın kuşların söylediği şarkılara, baharda açan yaprağa, yağmurdan sonra çıkan gökkuşağına.

Gel ki meltem rüzgarları essin gönlümde. Yokluğunda en uzun yolculuğuna çıktım içimin. Gel ki bitsin bu bekleyişim, bu kendime gidişlerim.

Gel artık. An bile unutmadım seni.

Bir nefes kadar yakınsın, her zaman aklımdasın.

 

 

 

.